هو
شاید این آخرین پستم قبل کربلایی شدن باشه
تا اربعین ما را کجا رقم بزنند؟
به یاد همیشه زائر دل شکسته‌ی اربعین که روزی با او اربعین را ورق خواهیم زد
و روضه از زبان او می شنویم:
تمام مرثیه ها را سرور خواهی کرد
شبی که غیبت خود را حضور خواهی کرد
دمی که مجلس جدت به پاست می آیی
و لا اقل ز کنارش عبور خواهی کرد
به یاد جد خودت گریه می کنی؟...یا نه
دوباره غربت خود را مرور خواهی کرد؟
میان روضه‌ی تنهایی حرم شاید
مسیر تنهایت را نمور خواهی کرد
چقدر روضه‌ی کوفه...چقدر روضه‌ی شام...
چقدر شیعه‌ی خود را غیور خواهی کرد؟
چنان شبیه حسین از قیام سرشاری
که در خیال همه "او" خطور خواهی کرد
به جای "یا منصورُ اَمِتْ" "حسین" گویی
واسم او را رمز عبور خواهی کرد
"حدیث" ها همه گفتند صبح می آیی
و گرنه در شب جمعه ظهور خواهی کرد
کلید قفل فرج گریه‌ی محرم هاست
و اشک گریه کنان را تو جور خواهی کرد
شکستگان فراقت یکی یکی رفتند
چقدر آینه ها را صبور خواهی کرد؟
برای زنده‌ی ما یا برس همین امسال
و یا زیارت اهل قبور خواهی کرد
